Een schipper zonder haast heeft altijd goede wind.

De Zwarte Zee is wel het hoogtepunt van dit vaarseizoen merken we als we de Bosporus vanuit het Noorden naderen. We weten dat het dan rustig varen wordt met lagere daggemiddelden en langere ankertijden en dus nemen we ons voor meer van die rust, natuur en omgeving te genieten. De tocht door de Bosporus is enerverender dan op de heenweg. Vanwege de vrachtschepen is het nu wel zaak de juiste oversteek te kiezen. De ferries maken het ons een paar keer lastig. De Health-politie houdt ons op het water aan en kondigt een controle aan in Istanbul. We hebben ze niet meer gezien of we hebben het niet goed begrepen en moesten we ons ergens melden. We hebben geen ongedierte of ander ongemak ingevoerd dus laten het verder maar zo. De meegaande stroom brengt ons vroeg in de middag in de haven van Pendik bij Istanbul. Duco, between two jobs, komt ons een paar dagen opzoeken. Veel Bazaar en lekker eten. Kinderen op bezoek hebben behoort ook tot de hoogtepunten; we leven er sterk naar toe en als ze weg zijn is er steeds een periode van heimwee. Het hoort ook bij het avontuur.
Na Istanbul varen we met één tussenstop door de Zee van Marmare. Op de heenweg hebben van deze zee gezien wat we wilden zien. De stroom in de Dardanellen laat ons een snelheidsrecord van bijna 9 knopen over de grond meten. Nog voor donker ankeren we in de baai in het Zuidwesten van de Dardanellen. De volgende ochtend varen we de Middellandse Zee op en gaan richting Lesbos. Als tussenstop hebben we Ayvalik in gedachten om ons uit Turkije te laten schrijven om daarna in Bodrum de Residence permit (verblijfsvergunning) aan te kunnen vragen, zodat we de winter in Finike kunnen blijven en kunnen reizen buiten Turkije. Ayvalik ligt aan een meer dat door een smalle passage is verbonden met de Middellandse zee. Het is druk en we krijgen veel bekijks. Vanwege het weer blijven we wat langer in de Marina. We klaren uit en verdwijnen uit Turkije om Lesbos te verkennen. Het eiland Lesbos heeft twee grote baaien, die veel beschutting bieden. Na eerst wat kleinere baaien op beschutting, het waait hard, te hebben bekeken gaan we toch één van de grote baaien in. Een kwestie van de ogen goed open houden vanwege de rotsen, die niet allemaal een baken hebben. Bij Skala Loutra vinden we een geschikte ankerplek. In de paar dagen dat we er zijn gaan we de wal op om zee-egels te “vangen”. We treffen echter erg veel en mooi hout aan. We nemen mee wat we kunnen vervoeren. Later op KOS horen we dat die plek hét sprokkeloord is voor degenen die het hout bewerken en in winkels verkopen. Het hout hebben we dus al. Ook bij het eiland Khios, de geboorteplaats van Homerus, liggen we een paar dagen voor anker. Een mooie plek om de verjaardag van Rik te vieren en de bijzonder gedecoreerde huizen te bekijken. In de baai wordt al heel lang geankerd en dat laat zijn sporen na. Niemand kijkt vreemd op als een oude ketting of zelfs anker meekomt bij het anker op gaan. We maken onderwaterfoto’s van bodembedekkers en aangroei van de scheepshuid. Op het eiland Samos is Pythagoras (a2+b2=c2) geboren en onder de hoede van de toenmalige sultan tot volle glorie gekomen. De door hem gemaakte beker die leegloopt als hij te vol geschonken wordt, is een veel gezien souvenir. Ook dit eiland is door diverse overheersers bezet geweest, is geroemd om zijn natuurschoon en de Samoswijnen zijn bijzonder. Niet verkeerd om hier een paar dagen voor anker te blijven. Ook een goede gelegenheid om het onderwaterschip en vooral de aangroei op de schroeven te bekijken. Aleid monteert de tuinslang op het mondstuk van de snorkel om langer beneden te blijven. We hebben geen loodgordel, waardoor beneden blijven meer lucht kost dan de slang kan geven. Vandaar dat die andere cruisers een compressor bij zich hebben om dit soort klusjes te klaren. Nu we steeds zuidelijker komen neemt de drukte van de pleziervaart aanmerkelijk toe. Als we in Bodrum een plek willen hebben kost dat moeite. Hier checken we weer in in Turkije en vragen onze verblijfsvergunning aan. Voor Nederlanders een dure zaak, voor de Belgen kosteloos. Het schijnt te maken te hebben met de kosten die Turken moeten maken om in Nederland te verblijven. Daar kan een politieke boom over opgezet worden. Na twee weken zal de verblijfsvergunning gereed zijn en tot die tijd is het eiland Kos ons oord. Hier komen Jonne en Jorim ons opzoeken. In Kos-stad embarkeert Jonne en ankeren we in de omgeving van het eiland om een paar dagen later in de haven van Kardamina Jorim te ontmoeten. Gezellige dagen zijn het met veel zon en een avontuurlijke buggyrit langs het Asklepieion uit de tijd van Hippocrates, die op KOS geboren is.
In Kardamena wachten we tot de verblijfsvergunning opgehaald kan worden in Bodrum. Na het vertrek van Jonne & Jorim hebben enkele wolken hun intrede gedaan en zijn de palmen op de boulevard gesnoeid. Het is half september en het ruikt ook hier naar herfst.