Op naar Barcelona

Er zijn van die dagen dat je van alles doet, maar het wil niet echt vlotten omdat de vertragingen te groot zijn voor de omvang van het klusje. Aleid heeft veel tijd moeten besteden aan de afdichting van de (buiten-) schuifdeur. Ze heeft een nieuw rubber geplaatst met behulp van exotische gereedschappen. Ook de afdichting van de keukenkoelkast heeft ze vernieuwd en een hendel geplakt. Nu is ze bezig een groente en fruit netje te knopen. Ze noemt het een rustdag. Het was inderdaad een rustige dag met de boodschappen, het vullen van de ‘waarbenjij.nu’ reispagina, het koken. We vinden het heel fijn om de kinderen gesproken te hebben. We missen ze (nog) niet, maar het contact maakt ons blijer.
Al twee weken in Mataró. We werken hard om er een huis met houden van te maken. Stof voor de bankkussens is uitgezocht en het maken uitbesteed. Gelukkig dat Gianella ons bij kon staan als tolk per telefoon, anders was het dek ook gestoffeerd. Aleid gaat zelf de gordijnen maken van bijpassende stof. Bij het repareren van de Bimini heeft de naaimachine het begeven. Binnenkort is de vervanger aan boord en die moet zelfs stikwerk aan het grootzeil aan kunnen. We boffen dat de winkel een tweedehands, semi-industriele machine binnenkrijgt. De reparatie van de bilgepomp, die water uit de catacomben van de boot naar buiten stort heeft twee dagen in beslag genomen. Achteraf had het in een halfuur gekund, maar veel van geleerd…… O ja, de pomp voor is ook weer aan zijn werk. We kunnen zo tevreden zijn!
Het werd tijd om de zodiak en de buitenboordmotor te testen. Na een uitgebreid ontbijt laten we rond het middaguur samen de zodiak van de voorplecht in het water en bevestigen de motor. Ervaring met bbmotoren hebben we eigenlijk niet, dus dit moet iets moois worden. Niets, zelfs geen boer laat de Suzuki zich ontglippen. Kap eraf, interessant naar de onderdelen staren en concluderen dat de bougie vet geworden zal zijn (Rik heeft ooit een brommer gehad). Een smetteloze vonkentrekker komt tevoorschijn, dus dan het boekje opgeslagen bij de “what if” pagina. Na de stopknop gedeblokkeerd te hebben, loopt de motor als een zonnetje en maken we ons op voor een feestelijke proeftocht met champagne en warme toast met kaviaar. Gelukkig heeft Aleid nog een lijntje (= touwtje) vast naar de boot, want Suzuki wil niet voor, noch achteruit. De hendel zit muurvast. Teleurgesteld meren we weer af bij de spiegel van Que sera en klimmen aan boord. Na een middag van kruipolie tot brute kracht schakelen we de lokale Suziki servicespecialist in die de motor meeneemt. Maar hopen dat er geen onderdelen nodig zijn, want ons Spaans is goed genoeg om van deze specialist te begrijpen dat het dan erg lang gaat duren. En daar hebben we de tijd niet meer voor. De boatdoctor heeft zijn werk gedaan en vrijdag (18 mei) gaan we op het droge in Barcelona. De mast gaat horizontaal en alle sensoren en beslag wordt verwijderd, zodat we ook die kunnen schuren, plamuren, schuren, plamuren, schuren, gronden, schuren en aflakken. Net als de romp in de signaalkleur zwartgrijs of grijszwart; we zijn er nog niet helemaal uit. De zeilen worden gerepareerd en verjongd. Er komt AIS aanboord zodat we straks weten welke koers en hoe hard de andere schepen varen. Als Daan en Sophie naar ons toekomen ligt er een gefacelifte oude dame op ze te wachten. Que sera sera…….