Op het droge

Volslagen verrast waren we toen Anne en Miep belden dat ze bij desteiger stonden. Helaas had Anne erg en Miep ook de griep, dus was het een snel bezoek. Toch bijzonder om familie de boot in het buitenland te laten zien. Zo voelen we ons echte ‘vertrekkers’.
Hoog en droog ligt de boot in Barcelona. Een snelle actie heeft er voor gezorgd dat we nu een paar dagen bezig zijn met schuren en krabben. Het tempo zit er goed in en over een paar dagen kan begonnen worden met plamuren. Dan komt ook de dremel , die Aleid voor de verjaardag heeft gekregen, goed van pas om de kleine gaatjes wat op te ruimen zodat het vullen makkelijker gaat.
Het is een tijd van hard werken, maar in deze omgeving is dat zeker geen straf. De werkvakantie is het. Inmiddels is de mast in de verf gezet en de boot via grijs nu grijs-zwart (of zwart-grijs). Van de groene kleur hebben we zonder moeite afscheid genomen. Als het onderwaterschip in de zwarte anti-fouling staat, zal het een piratenschip lijken. Onze boatdoctor vindt het verven met 1-componenten verf helemaal niets en de kleur erg matig. We kunnen hem niet goed duidelijk maken dat je huis verven anders is dan een boot waar je 20 dagen per jaar op vaart. En door onze eigen bloed, zweet en ook tranen voelt de boot steeds meer “onze boot”.
We kijken uit naar de tewaterlating op 18 of 19 juni. Alles moet dan in orde zijn en varen we in een prachtjacht de haven van Barcelona binnen. Zal geen indruk maken gezien de megajachten die hier liggen (incl het 163 mtr. jacht van de Gazprom en Chelsea baas) en dat hoeft ook niet, want wij zijn de enigen die tevreden moeten zijn. En dat zijn we.